پارسا عشق مامان و بابا

پارسای عزیزم ، به معنای واقعی کلمه ، من با تو دوباره متولد شدم. از لحظه ی به دنیا اومدنت تا حالا همش لحظه های قشنگ و زیبا تو ذهنم هست. با تو انگار دوباره از نو به دنیا اومدم . واقعا توصیف اش سخته.... خدای مهربونم خیلی خیلی ازت ممنونم که پارسا رو به ما هدیه دادی . تا حالا هر چی هم که ناراحتی و نگرانی و استرس و غم و غصه ای هم بوده ، دیگه نیست . همه چیز شیفت دیلت شده به یه نا کجا آباد. الان فقط همه چی آرومه غصه ها خوابیدن..... گفتم که حس میکنم ، هم سن پارسام ! 54 روزه ! این هم عکس خودم که در روز 22 بهمن ماه سال 62 گرفته شده و عکس گل پسرم درست در 54 روزه شدنش.       ...

اینجا داشتم با خودم بازی میکردم که یهو مامانی و بابایی ذوق کردن که آفرین پارسا سرشو بلند کرد ..... خب چیه مگه؟ این که کاری نداره واسه من . خیلی کارهای دیگه هم بلدم رو نمیکنم ! کسی درد منو نمیفهمه که .خب منم واسه خودم کلی فکر و خیال دارم دیگه . حتی تو خواب هم بهشون فکر میکنم آخییییییییییی این کت رو مامانی واسم بافته . (بین خودمون باشه ، مادرجون هم کمک اش کرده !) البته خوشگلی منه که باعث میشه کت به چشم بیاد والا   اینجا واسه اولین بار چشمم به آینه افتاد ، چیز باحالیه واقعا مامانی داشت آشپزی میکرد، منم از تو بغل بابایی داشتم دید میزدم .... ای بابا ، مامانی ج...

به همین سرعت چهل روز گذشت. حالا دیگه آقا پارسا واسه خودش مردی شده ! از همین حالا دلم واسه تموم این چهل روز گذشته تنگ شده. روزهای شیرین لذت بخش و فراموش نشدنی . خدایا ! ممنونیم که ما رو لایق  نام پدر و مادر دیدی و با هدیه این فرشته ی کوچولو زندگیمون رو پر از شادی و غرق لذت کردی . ازت میخوایم که لیاقت و توان پرورش این امانت بی نظیر رو بهمون عطا کنی . طوری که شرمنده ی تو و  هدیه ی تو ، نباشیم . آمین و عکس های چهل روزه شدن آقا پارسا                         ...

خیلی مظلومم نه ؟ آخی .... اینجا حاضر شدم برم آش نذری مامان جونم . اخه رو کمک من کلی حساب کردن ! کیفمون کوکه اساسی ...... اینجا با نگاهم دارم مامان و بابا رو تنبیه میکنم . آخه گاهی به جای من ، تلویزیون تماشا میکنن ، خوب منو نگا کنین دیگه والا .... حواسا همه جمع باشه. مشتام آهنیه ها .... آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است                 خوردن به حد کافی ، خفتن به حد اعلا دیروز خواستم شیطونی کنم ، قایم شدم که مامانی نتونه پیدام کنه. خوب فایم شدم نه؟! میخوام یه توصیه به همه بکنم ، بخندین ت...

یه سری عکس جدید گذاشتم. آخه تقاضا زیاده ، منم بچه ی حرف گوش کنی هستم !   اینجا مشغول تفکر و تامل هستم. واقعا این دنیا جای عجیبیه. اصلا شبیه شکم مامانی نیست   اینجا مامانی ازم خواهش کرد ، ساکت باشم تا مامانی بتونه نهار درست کنه. منم که حرف گوش کن. نیم ساعت اینجوری آروم با خودم بازی کردم . چه میشه کرد ، مادر دیگه .... این هم مدل های خوابیدن منه ، که مامانی شکار کرده . من نمیفهمم ، آخه خوابیدن هم مدل داره ، عایا؟؟؟؟       و اما ، آرامش در بغل بابایی .... خیلی حال میده ، وقتی بابایی آروغم رو میگیره و برام لالایی میخونه. بابایی جونم خیلی دوستت دارم بوس بوس   ...

پارسای عزیزم! 18 روز گذشت. حتی موقع نوشتن این مطلب ، مرتب از خودم میپرسم که واقعا تمام اینها در واقعیت اتفاق افتاده؟ یعنی به انقدر راحت و خوب همه چی اتفاق افتاد و پارسا عزیز ما به دنیا اومد و الان هم 18 روزه شده؟ خدایا ! تا حالا هزاران بار لطف و رحمت و عنایت خودت رو نشونم داده بودی و این بار هم ، لطف و کرم بیش از حد تو ، شرمنده ام کرده. چون مطمئن ام که لایق این همه نعمت و عنایت نیستم. فقط میتونم بگم شکر هزاران بار شکر. نفس مامان ! زمان به طرز عجیبی تند میگذره. تو این 18 روز هر لحظه شاهد بزرگ شدنت ام. درست شبیه یه غنچه ی در حال شکفتن.  هر لحظه از زندگی تو ، خارق العاده اس. چه خوشبختی بزرگی هست شاهد این اعجاز بودن. ...

نشد یه نمای کلی از اتاق اقا پارسا بگیرم. واسه همین چند تکه عکس گرفتم. ...

به توضیح قبلی رجوع شود،...... ...

این خوشتیپی هم دردسره هاااااااا ...